บันทึกสะท้อนความคิดวันพฤหัสบดีที่ 11 มิถุนายน 2558

วันนี้ตอนเช้าที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของเราอากาสดีมาก เพราะเมื่อคืนนี้ฝนตก อากาสไม่ร้อนเหมือนทุกวันพอมาถึงหน้าศูนย์เวลา 06.50 น.มีเด็กนักเรียน 2 คนมารออีกแล้วผู้ปกครองก็บอกว่าฝากหน่อยนะครับคุณครูผมรีบพอดีจะพาญาติไปเผาผีที่ประทายเลยพามาแต่เช้า ดิฉันยิ้มและบอกว่า..จ้าไม่เป็นไรค่ะน้องกุ้งและน้องเกล้าเก่งแล้วไม่ยากหรอกค่ะไม่เป็นไรค่ะ ผู้ปกครองก็รีบกลับทันทีน้องทั้งสองก็นั่งกินขนมรอเพื่อนๆและไม่ร้องไห้เลยเก่งจริงๆทั้งๆเป็นเด็กใหม่และเป็นน้องเล็กทั้งคู่ไม่นานคุณครูอีกคนก็มาถึงวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เด็กไม่ร้องไห้เลยทุกคนมีความพร้อมที่จะมาที่ศูนย์ฯมีรอยยิ้มเสียงหัวเราะที่สดใสของพวกเด็กๆทำให้ดิฉันพลอยมีความสุขพร้อมที่สอน และพาพวกเค้าทำกิจกรรมต่างๆ แต่พอเด็กๆรับประทานอาหารเสร็จก็มีเด็กชายภูมรินทร์ ประโคศรีหรือน้องนิว1 ตัวร้อนเป็นไข้ดิฉันพามาเช็ดตัวโดยถอดเสื้อผ้า ออกหมด เช็ดสองครั้ง ตัวเย็นขึ้น แต่ก็ยังไม่หายไข้ ในใจก็คิดว่าจะทำอย่างไรดีน้ายาแก้ไข้ที่เป็นยาน้ำที่ศูนย์ฯก็หมดจึงถามน้องนิว1ว่ากินยาเม็ดเป็นไหมน้องนิวบอกว่าเป็นครับ ยายก็เอาให้ผมกินอยู่ ดิฉันก็เลยโทรถามยายน้อง ยายน้องก็บอกว่ากินได้ก็เลยเอาให้กินครึ่งเม็ดน้องนิวก็เลยหายไข้วันนี้คงบันทึกสะท้อนความคิดเห็นเพียงเท่านี้